تکنولوژی به کار گرفته در آسانسور‌های مغناطیسی جدیدترین تلاش مهندسان برای به روز رسانی آسانسورها و ارتقاء ایمنی و عملکرد آن‌هاست.
اما این آسانسورها چگونه کار می‌کنند؟
در سیستم آسانسورهای مغناطیسی یا (LSM) ریل‌های راهنما و تجهیزات متصله بر روی دیوار چاه آسانسور، مغناطیس دائم (Permanent- Magnet یا CPM) دارند که در حقیقت نقش استاتور موتور را ایفا می‌کنند. وقتی جریان برق به استاتور می‌رسد، میدان مغناطیسی تشکیل شده و به روتور القا می‌شود.

کابین آسانسور در این سیستم متحرک، نقش روتور را ایفا می‌کند. کابین به گونه‌ای طراحی شده که میدان مغناطیسی به وجود آمده را در نقاطی قطع می‌کند، در این هنگام با القای جریان برق از طریق سیم پیچ‌های استاتور، سیم پیچ‌های تعبیه شده بر روی روتور (کابین آسانسور) باردار شده و کابین به حرکت در می‌آید.

آسانسورهای مغناطیسی از یک سیستم فوق‌العاده هوشمند و ایمن برای کنترل شتاب، حرکت، سرعت و توقف در مقصد می‌کنند. ترمز آسانسورهای مغناطیسی نیز با بروز کمترین تکان و ارتعاش با استفاده از نرم افزاری پیچیده که احتمال خطای بسیار پایینی دارد، کنترل می‌شود.

آسانسورهای مغناطیسی توانایی حمل بارهای سنگین تا سقف ۲۰۰۰۰ کیلوگرم را دارند و برای جابجایی محموله‌های نظامی و مهمات بسیار مناسبند؛ به همین خاطر به این نوع آسانسورها تسحیلاتی می‌گویند.

شرکت تجهیزات فدرال (FEC) پس از تولید آسانسورهای تسحیلاتی (AWE) از ابتدای سال 2012 تمرکزش را بر روی تولید نمونه‌هایی با قابلیت‌های فراتر از آسانسورهای (LSM) معطوف کرد، اما ویژگی‌های مطلوب همین نوع آسانسور، راهش را به دنیای ساختمانهای تجاری و مسکونی باز کرده و آن را به یک پدیده جذاب و مورد توجه در دنیای تجارت آسانسور بدل کرده.